Een Lucy voor Elise

Ik kreeg de kans om het voorbije weekend het nieuwste patroontje van Compagnie M., De Lucy Dress, te mogen testen.

Het is echt een superpatroontje in velerlei opzichten:

• snel geknipt: gewoon een paar rechthoekjes (voorpand, achterpand, en lintjes) en niets meer
• snel gemaakt: Marte zelf doet er blijkbaar maar een uurtje over, maar ik ben toch een iets trager type, en heb er 3 uur over gedaan (van patroon tekenen tot afgewerkte jurk). 
• zeer duidelijke instructies. Zelfs de manier waarop je de elastische draad voor het "smocken" moet plaatsen in het spoeltje van je naaimachine wordt gedetailleerd uitgelegd.
• prachtresultaat! De ideale zomerjurk/strandjurk.

Het patroon kan je binnenkort kopen bij Compagnie M. voor maatjes van 1y - 10y, en wie niet kan wachten, of er niet alleen aan durft te beginnen kan zich inschrijven voor een workshop.

Ik had zelf ook een beetje schrik om eraan te beginnen, omdat ik nog nooit eerder gesmockt had, en ik op het internet bijna alleen maar horrorverhalen lees over mislukte projecten (ook hier klinkt het in het begin niet zo vrolijk). Dus ook bij dames met gerenommeerde blogs, die meestal wel van wanten weten.

Voor elke site met mislukte projecten, bestaat er ook één die meent de oplossing te bieden voor iedereen met "smockproblemen". Alleen jammer dat deze oplossingen vaak tegenstrijdig zijn: zo moet je volgens de ene (hier bvb., hier en hier) het spoeltje handmatig opwinden zonder te trekken aan de elastische draad, en volgens de andere (en ook volgens de handleiding van Compagnie M.) moet je juist (superhard) trekken aan de draad wanneer je hem - antikloksgewijs - rond je spoeltje windt.

Bovendien staat in de handleiding dat je best elastisch garen van Elasta gebruikt (hier verkrijgbaar), maar wegens de korte deadline kon ik enkel aan die van Prym geraken (o.a. verkrijgbaar bij Veritas en het wolwinkeltje in Leuven). De smock elastiek van Prym wordt echter afgeraden in de handleiding wegens teveel negatieve ervaringen.

Ai, dat begon dus al goed...

Ik besloot er toch voor te gaan onder het motto: "wie niet waagt, ...", en nu ben ik blij dat ik het gedaan heb. Ik heb gewoon van begin tot einde de handleiding van Marte gevolgd, en OK, het is niet perfect, maar voor een eerste probeersel ben ik best tevreden. Oordeelt u vooral zelf:

Het model was een beetje ziek (vooral te zien op de foto hieronder), maar om te pronken met haar nieuwe jurkje kon er wel een lach vanaf!

Het stofje (Whimsicöl Mist uit de collectie Nordika by Jeni Baker voor Art Gallery Fabrics) kocht ik onlangs bij een stockverkoop van Bambiblauw.

De schattige konijnen-knoopjes vond ik bij Veritas.
Zoals hierboven reeds vermeld, gebruikte ik de smock elastiek van Prym (Veritas Leuven).