Dit bergdorpje ziet er bij heldere hemel prachtig uit (zo belooft de website).
Na afloop van de wandeling hebben we dit ook in het echte leven mogen ervaren.
Aan het begin van de wandeling was het echter nat, mistig en vreselijk koud.
De kindjes kloegen van koude handjes en beentjes, dus besloten we een paar wanten te kopen in een lokaal winkeltje.
Dit was echter gesloten tot na de middag.
Dan maar eerst picknicken en daarna een warme chocomelk drinken in een lokaal cafeetje, om wat op te warmen.
Toen de laatste slok chocomelk binnen was, kwamen de eerste warmtestralen van de middagzon op ons af.
Die wanten leken plotseling niet zo hoogdringend meer.
Behalve dan voor Margot.
Kinderen onder 18 jaar krijgen geen stemrecht, dus de wandeling werd gewoon ingezet.
Margot kreeg de leiding en de opdracht ons te leiden via het pad met de "rode en witte strepen".
Ze nam haar taak zeer ernstig, en, gebukt onder deze zware verantwoordelijkheid, kon ze niet anders dan haar protest in te slikken, en dapper de tocht verder te zetten.
Maar wanneer water
of koeien
de weg versperren, dan gaat het toch een brug te ver, en mag papa het leiderschap - tijdelijk - overnemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten