Moet er nog taart zijn?

Er was er eentje jarig gisteren. Het gaat om de echtgenoot. Dat is plezant, omdat het volstaat hem in alle rust met iets kleins te verrassen of te verwennen, en het mogelijkheden schept om eens een nieuw taartreceptje in alle rust en veiligheid uit te testen.
Geen druk feest.
Geen stress om 5 taarten te bakken en daarnaast ook nog een buffet te organiseren.
Gewoon genieten met ons viertjes.
Dat gevoel van rust geeft me energie. Zoveel energie, dat ik uiteindelijk toch nog 2 taarten bakte vandaag.
Een kaastaart (met crunchy speculoosbodem).

En een chocoladetaart.

De kaastaart baseerde ik op dit recept. 

Het recept van de chocoladetaart vond ik op een foodblog, die ik leerde kennen dankzij iemand in mijn naaigroepje.
Ik deed er eerder al inspiratie op voor een aantal hoofdgerechten uit, en geen enkele keer stelde deze blog me teleur, dus ik heb me dan ook vol vertrouwen op deze chocoladetaart gestort. Helaas liet ik het meringue-gedeelte niet lang genoeg bakken in de oven.
Bij het decoreren dreigde de taart dan ook helemaal uit mekaar te vallen onder het gewicht van het fruit, door de nog lichtelijk vloeibare meringue. Daarom werd een groot gedeelte gestut met negerzoenen (die lagen nu eenmaal binnen handbereik).
Visueel was het mooier geweest indien ik er de taart volledig rondom mee versierd zou hebben, maar het zou een beetje verspilling geweest zijn, omdat we zoveel taart nooit zouden opkrijgen met ons kleine gezelschap.

Welke taart was nu de lekkerste?
Helaas kan ik daarop geen antwoord geven. De stemronde onder alle proevers resulteerde in een (hoge) gelijkstand voor beide taarten. 't Was dus voor beide recepten de eerste, maar zeker niet de laatste keer dat ik ze zal uitproberen.