eerste-schooldag-stress

1 week voordat de school terug begon kwamen we terug uit vakantie en vonden we een briefje in de brievenbus.
Het briefje verzocht vriendelijk om dochterlief op de eerste schooldag in het oranje te kleden en om de bijgevoegde tekening in te kleuren en mee te brengen naar school.

De jurk die hier al een tijdje klaar lag te blinken om het schooljaar feestelijk in te zetten, mocht dus nog even blijven liggen.

Paniek!

De dochter bezit dan ook niks in het oranje, zelfs geen onderbroek! Misschien wel een paar sokken...

Snel nog naar de winkel dan maar? Pff, geen zin om een hele dag te gaan shoppen met zo'n gezicht:

... om dan misschien nog met lege handen thuis te komen ook. Want ik ben niet altijd helemaal mee met de mode, maar ik heb nog niet zoveel in het oranje zien verschijnen in de boekskes de laatste tijd, en al zeker niets wat me aanstaat.

Dan maar eens snuffelen in de stoffenkast, en zien wat we daar vinden. Een mirakel! Ik beschik zowaar over een onaangeroerd oranje tricotje, dat duidelijk op deze dag heeft zitten te wachten. Ik kies ook nog een paar andere stofjes uit want ik zou niet willen dat mensen denken dat we ons vergist hebben met Koninginnedag.

Nu nog een bijhorend patroon vinden. Tientallen ottobre, knippie, en burdaboekjes heb ik hier liggen, een harde schijf vol patroontjes, maar niks wat mij kan overtuigen. Bon dan maar zelf iets uitvinden zeker?
Niet zo simpel, want ondertussen is het al zondagavond, de dochter ligt in bed - dus maten opnemen en passen lukt niet meer - en maandag is de eerste schooldag.

We doen dus maar wat en om 1u 's nachts zijn we klaar.

De volgende ochtend valt meteen op dat zomaar iets in elkaar flansen zonder patroon en zonder maten, ook al is het met tricot, toch niet zo'n goed idee is. De jurk is een beetje te lang, en wat nog het meeste opvalt: de schouders zijn véééél te breed en trekken echt op niks.

Geen probleem voor de dochter. De enige criteria die zij hanteert zijn: "zwiert mijn jurk voldoende wanneer ik dans?", en: "zijn de kleurtjes wel leuk genoeg?". Het antwoord: 2x ja!

De jurk werd dus uiteindelijk toch - zonder aanpassingen wegens gebrek aan tijd - gedragen op de eerste (en de tweede) schooldag.

Niet bepaald de feestelijke jurk die de mama in gedachten had, maar de dochter was alleszins tevreden, en dat is waar het om draait, toch?

Als ik het nu zo bekijk...erg oranje is de jurk uiteindelijk ook niet meer...maar de juf heeft er niets van gezegd, dus we gaan ervan uit dat het goed was...